Opracowanie:
Co to są liczby całkowite

Co to są liczby całkowite

Zweryfikowane

Wyróżnia się liczby: naturalne (czyli wszystkie liczby większe od zera, inaczej dodatnie: ) całkowite (wszystkie liczby naturalne oraz do nich przeciwstawne, czyli dodatnie i ujemne wraz z zerem: ), wymierne (czyli wszystkie liczby, które można zapisać jako ułamek zwykły, czyli: ), niewymierne (czyli te, które nie są liczbami wymiernymi, czyli te, które nie da się zapisać jako ułamek zwykły: ) oraz rzeczywiste (czyli wszystkie liczby, które są wymiernymi oraz niewymiernymi.

Natomiast skupmy się na liczbach całkowitych. Tak jak już wspomniałam, są to liczby naturalne, przeciwne do nich oraz zero. Czyli są to liczby: . Są to więc liczby dodatnie, ujemne oraz zero. Zbiór tych liczb oznaczany jest jako mathbb {Z} . Oznaczenie te pochodzi z języka niemieckiego (Zahlen, czyli liczby), przez co dopuszczalne używanie jest oznaczenia mathbf C, które pochodzi od języka polskiego (całkowite).

Ze względu na istnienie funkcji wzajemnie jednoznacznej f: mathbb Z to mathbb N, która przypisuje wszystkim liczbom całkowitym tylko i wyłącznie jedną liczbę naturalną, zbiór liczb naturalnych jest równoliczny ze zbiorem liczb całkowitych mathbb {Z} . Przykładem może być funkcja:
{displaystyle f(x)={begin{cases}2x,&{text{gdy }}x data-lazy-src=

Zbiór liczb całkowitych to inaczej zbiór klas abstrakcji zbioru {displaystyle mathbb {N} _{0}times mathbb {N} _{0}} relacji równoważności {displaystyle (a,b)sim (c,d)iff a+d=b+c.} Intuicyjnie (a,b) reprezentuje różnicę {displaystyle a-b.} Jeśli {displaystyle [(a,b)]} jest klasą abstrakcji o reprezentancie , to dodawanie i mnożenie w zbiorze {displaystyle mathbb {N} _{0}times mathbb {N} _{0}/sim } definiuje się jako strukturę:
{displaystyle [(a,b)]+[(c,d)]=[(a+c,b+d)],}
{displaystyle [(a,b)]cdot [(c,d)]=[(ac+bd,ad+bc)].}
Jest ona pierścieniem całkowitym, czyli pierścieniem przemiennym z jedynką bez dzielników zera. Zero tego pierścienia to {displaystyle [(0,0)],} jedynka to , a element przeciwny do {displaystyle [(a,b)]} jest element {displaystyle [(b,a)].} Tutaj podzbiór elementów w postaci {displaystyle [(a,0)]} jest izomorficzny wraz z {displaystyle mathbb {N} _{0}.}
dlatego, że {displaystyle [(a,b)]=[(a,0)]+[(0,b)]} oraz jest elementem przeciwnym do . Ta zależność potwierdza prawdziwość wyżej podanej intuicji.
Dodatkowo wiadomo, że:
Liczby {displaystyle [(a,b)],} dla których a data-lazy-src=

Powyższe zadanie zostało zweryfikowane przez nauczyciela
To top