Ciekły kryształ

Ciekły kryształ to stan pośredni pomiędzy stanem skupienia ciekłym i stałym. Najprościej ale również najbardziej obrazowo możemy powiedzieć, że ciekły kryształ to ciecz, która jednak w odróżnieniu od wody ma uporządkowaną strukturę. Możemy dostrzec na pewną niekonsekwencję, gdyż termin jest alogiczny, wewnętrznie sprzeczny. Termin 'ciekły kryształ’ został jednak wprowadzony celowo, gdyż postawienie sprawy najpełniej pozwala ująć własności określonego stanu materii. Rudolf Virchow, kiedy w 1854r. badał budowę komórek, już wtedy zauważał w nich formy mielinowe, które jako układy wodno- lipidowe wykazywały własności ciekłokrystaliczne. Materiały ciekłokrystaliczne złożone są z określonych substancji bazowych jak np. bifenyle oraz z innych dodatkowych substancji. Chodzi o to, że substancje te muszą osiągnąć konkretne właściwości takie jak lepkość oraz elastyczność. Mezofaza w opracowaniach naukowych często jest używana zamiast ciekłego kryształu, gdyż jest bardziej fachowa, znacznie lepiej brzmi pod względem merytorycznym. Powstało wiele opracowań naukowych, które w swej tematyce poruszają zagadnienie ciekłych kryształów. Jedną z najlepszych książek, które polecam jest napisana przez indyjsko- amerykańskiego astrofizyka S. Chandrasekhara, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Uniwersyteckiego w Cambridge, która nosi nazwę 'Liquid Crystal’, tematykę ciekłych kryształów poruszał też Tomasz Ganicz w swojej dysertacji doktorskiej o ciekłokrystalicznych karbosilanach. Należy zaznaczyć, że ciekłe kryształy znajdują wiele zastosowań, jednym z nich będzie tworzenie szkieł.