Bomba wodorowa

Bomba wodorowa zwana jest także bombą termojądrową.
Działanie
Bomba wodorowa wykorzystuje niekontrolowaną reakcja łańcuchową, w której z powodu wysokiej temperatury, jaką wytwarza reakcja jądrowa, łączą się izotopy wodoru, co doprowadza do wytworzenia się helu. Reakcja termojądrowa to fuzja jądrowa lekkich jąder, które zamieniają się w jądra ciężkie. Jednak żeby uzyskać taką reakcję muszą zaistnieć specjalne warunki. Te warunki są spełniane podczas wybuchu bomby jądrowej, która jest wbudowana w głowicę wodorową. Jednak koniecznie należy zastosować materiały, które pozwolą przeprowadzić reakcję w jak najniższej temperaturze, gdyż wybuch rozrzuca materiał potrzebny do reakcji. W bombie wykorzystuje się lit, z którego otrzymuje się tryt przez dodawanie neutronów pochodzących z reakcji jądrowej.

Obrazek na górze pokazuje jak zachodzi reakcja termojądrowa w głowicy wodorowej:
A – głowica termojądrowa przed wybuchem;
B – materiał wybuchowy eksploduje, co powoduje jednocześnie ściśnięcie się plutonowego rdzenia pierwszego członu bomby i osiągnięcie masy krytycznej;
C – ładunek rozszczepialny pierwszego członu wybucha, a powstałe promieniowanie nagrzewa piankę polistyrenową;
D – pianka zmienia się w plazmę i ściska i ściska drugi człon. Następuje rozszczepienie plutonu;
E – w ściśniętym i rozgrzanym dwutlenku litu-6 rozpoczyna się reakcja syntezy termojądrowej, a strumień neutronów rozpoczyna rozszczepienie uranu w osłonie.
A

A-ładunek pierwotny
B-ładunek właściwy
1-chemiczny materiał wybuchowy
2-płaszcz z uranu
3-próżnia
4-uran bądź pluton zawierający tryt w stanie gazowym
5-styropian
6-osłona uranu
7-dwutlenek litu-6
8-pluton
9-osłona głowicy
Historia
W listopadzie 1952 roku została przeprowadzona w atolu Enewetak pierwsza detonacja bomby wodorowej. Siła była oceniana na około dziesięć megaton trotylu, a jako paliwa użyto deuteru i trytu. Bombę tę zbudowali Amerykanie, a ZSRR zbudowało i zdetonowali bombę tego samego typu 8 miesięcy później.
Największa eksplozja bomby tego typu nazwaną „Car Bombą” nastąpiła 30 października 1961 roku 4 kilometry nad Nową Ziemią. Powstała ona na zlecenie 1 sekretarza KC KPZR. Jej siłę szacowano na pięćdziesiąt osiem megaton trotylu, przez co bomba ta dostała przydomek ,,niszczyciel miast”. Ognista kula miała osiem kilometrów średnicy, a grzyb atomowy miał wysokość sześćdziesięciu kilometrów i czterdzieści kilometrów średnicy. Można było zobaczyć go z dziewięciuset kilometrów od miejsca wybuchu. Fala sejsmiczna okrążyła trzykrotnie ziemię. Niektóre wyspy archipelagu Nowej Ziemi zostały całkowicie zniszczone. Ważyła ona aż dwadzieścia siedem ton, przez co nie za bardzo można ją było wykorzystać w celach militarnych, gdyż samolot z takim ładunkiem jest zbyt ociężały i można łatwo go przechwycić, zanim zrzuci swój ładunek.
Najmniejszą głowicą wodorową była ,,Short Granite”, której siła była szacowana na trzysta kiloton trotylu.
Reakcja przez swoją nieopanowaną moc nie ma żadnego innego rozwiązana niż militarne.
Bomba wodorowa to najbardziej niszczycielska broń, jaką kiedykolwiek skonstruowali ludzie
Skutki wybuchu bomby wodorowej
W wyniku wybuchu powstaje moc równa dwudziestu megaton trotylu, kula ognia ma sześć kilometrów średnicy, wszystko, co może się palić w promieniu dwudziestu kilometrów, zaczyna się. Zniszczeniu ulega wszystko: skóra, drewno, plastik i włosy. Podmuch wywołany wybuchem podnosi ciśnienie, prędkość wiatru przekracza tysiąc kilometrów na godzinę. Wiatr roznosi ogień jeszcze dalej, przez co wywołuje burzę ogniową. Człowiek umiera przez poparzenia, uduszenie przez brak tlenu, i rozerwaniem płuc wywołane zbyt dużym ciśnieniem.
Różnice między bombą atomową a bombą wodorową
Główna różnica między nimi jest taka, że w bombie jądrowej energia bierze się z rozszczepiana jąder atomowych pierwiastków, takich jak uran i pluton. Rozszczepienie polega na bombardowaniu jąder atomowych neutronami, które uwalniają kolejne neutrony, które trafiają kolejne jądra i w ten sposób uzyskuję się reakcje jądrową. W bombie wodorowej zachodzi zmiana lżejszych jąder atomowych w cięższe jądra. Bomba jądrowa i bomba wodorowa różnią się, także mocą: bomby wodorowe mają większą moc i powodują większe straty.

W ten sposób wygląda reakcja łańcuchowa w głowicy jądrowej.
Różnice między bombą wodorową a bombą neutronową
Bomba neutronowa jest odmianą bomby wodorowej, różnica między nimi jest taka, że w bombie neutronowej nie ma płaszcza uranowego, siła wybuchu tej bomby jest mniejsza niż bomby wodorowej, mniejszemu skażeniu ulega też miejsce, w którym została zdetonowana. Pojawia się za to promieniowanie neutronowe. Jest ono w stanie (w zależności od dawki) wywołać chorobę popromienną i nowotwory.