Napalm

Napalm to związek chemiczny składający się z soli aluminiowych, kwasu naftenowego i kwasu palmitynowego. .

Historia napalmu
Napalm powstał dzięki pracy naukowców działających pod przewodnictwem Luisa Fiesera w Stanach Zjednoczonych Ameryki na zlecenie Chemical Corps – firmy należącej do US Army. Do jego odkrycia przyczyniły się działania związane z ,,Aminowym Projektem Badawczym”. Z powodu braków kauczuku naturalnego w USA na potrzeby własnego rynku, rząd Stanów Zjednoczonych musiał zacząć eksperymentować z wytworzeniem kauczuku syntetycznego. Szybko okazało się, że po połączeniu z benzyną staje się łatwopalny i lepki. Postanowiono ulepszyć tę mieszankę. Po wielu próbach otrzymano mieszankę kwasu naftenowego i kwasu palmitynowego, był on proszkiem, który po zmieszaniu z benzyną zamienia ją na gęstą lepką substancję, którą nazwano od pierwszych sylab nazwy kwasów. Pali wszystko, do czego się przyczepia, nie jest istotne czy jest to drewno, czy metal, czy ludzkie ciało. Napalm jest bardzo tani w produkcji, a także odporny na różne czynniki zewnętrzne. Mieszanka była gotowa w 1942 roku. Podczas testów budowano makiety typowych domów niemieckich i japońskich, w celach sprawdzenia, jak palić się będą typowe budynki mieszkalne we wrogich krajach. Pierwszą bombę napalmową detonowano w harwardzkim kampusie. Miotacze ognia na pojazdach M1A1 okazały się bardzo skuteczne w dżungli, w której praktycznie wszystko może zacząć się palić. Naukowców inspirowała antyczna historia o lepkim ogniu z greckich starożytnych zapisków, który był produkowany z nafty. Napalm został stworzony z myślą o nalotach bombowych i był do tego używany, jednak okazał się też doskonałym paliwem do ręcznych miotaczy ognia np. M2 i montowanych na pojazdach np. M4 Sherman. Debiut bomb zapalających był rozczarowujący i gdyby nie to, że Brytyjczycy nie postanowili przeprowadzić ataku odwetowy, którego celem były koszary 17 dywizji SS. Podczas ataku zginęło około 150 esesmanów. Jednak okazało się, że po dodaniu utleniacza do napalmu ten spala się w wyższej temperaturze, nie tracąc nic z lepkości. Taką mieszankę nazwano pirożelem.

Działanie Napalmu
Pierwsze wersie napalmu były mieszanką soli ograniczonych i benzyny, z czasem do benzyny zaczęto dodawać benzen. Napalm ma za zadanie zagęszczenie lekkiego paliwa np. benzyny w celu lepszego wykorzystania do celów militarnych. Skuteczny jest też na powierzchniach wilgotnych i pionowych, może także palić się na wodzie. Z powodu jego gęstości wolniej się pali, mniej się rozpryskuje i gorzej wsiąka. Pierwsze wersje napalmu osiągały podczas palenia się temperaturę około 800 stopni Celsjusza, a późniejsze wersje 1200 stopni Celsjusza. Napalm płonie dużo dłużej niż benzyna, łatwiej się także rozprasza, przylepia się też do celu. Został wprowadzony do wojsk lądowych USA, a później technologia ta została też ,,pożyczona” przez inne państwa biorące udział w konflikcie zbrojnym, czyli państwa Osi i Aliantów. Przez lotnictwo został wykorzystany głównie do bombardowania japońskich miast takich jak Tokio, na którym został przeprowadzony jeden z największych nalotów podczas wojny. Napalm samozapalający, tak jak sama nazwa mówi jest w stanie sam się zapalić w kontakcie z powietrzem. Jest on bardzo skuteczną bronią przeciw ludziom, gdyż wysysa tlen z powietrza i zastępuje go dwutlenkiem węgla, przez co ludzie duszą się i umierają.

Wykorzystanie napalmu
Pierwszy raz napalmu użyto podczas bitwy o japońską wyspę Tinian. Pierwszy nalot strategiczny z użyciem bomb napalmowych (bomby użyte podczas tego nalotu nazywały się AN-M76) został przeprowadzony 6 marca 1944. Na Pacyfiku napalm okazał się bardzo skuteczny w oczyszczaniu i niszczeniu japońskich fortyfikacji. Amerykanie używali ich podczas inwazji na różne japońskie wyspy między innymi podczas bitwy na Saipan, Iwo Jimie, na Filipinach i Okinawie. Podczas wojny na Pacyfiku ręczne miotacze ognia napędzane przez napalm okazały się efektywne w momencie, w którym japońskie siły odmówiły kapitulacji. Przydawały się bardzo podczas ,,oczyszczania” wysp. Według szacunków Amerykanie zrzucili około czterdzieści tysięcy ton bomb napalmowych. Bomby te są przeznaczone do niszczenia celów cywilów i niszczenia morale ludności. Po drugiej wojnie światowej napalm został użyty podczas wojny domowej w Grecji, gdzie zastosowano go przeciwko komunistycznym rebeliantom. Był też wykorzystywany podczas wojny w Korei, podczas której Amerykanie zrzucali sto dziesięć ton napalmu dziennie. Jednak napalm jest najbardziej znany przez wojnę w Wietnamie. Ze względy na zmasowane i brutalne wykorzystanie napalmu w Wietnamie, budził on grozę u Wietnamczyków i opinii publicznej w Ameryce. Ataki zwykle miały niszczyć konkretne cele, lecz czasami były przeprowadzane w celu wzbudzeniu grozy. Amerykanie zrzucili na Wietnam aż 352 tysiące ton napalmu. Ataki napalmem są niezwykle skuteczne, gdyż napalm przykleja się do celu i go spala. Dla ludzi jest to straszliwa śmierć. Napalm palący się na człowieku jest prawie niemożliwy do ugaszenia. W zależności od środowiska, w jakim się znajduje może się wytwarzać trujący, drażniący dym. Po wojnie mimo oburzenia dalej stosowano napalm w celach militarnych, w konfliktach takich jak wojna rodezyjska, południowoafrykańska wojna graniczna, wojna algierska, portugalska wojna kolonialna, w wojnie sześciodniowej i wojnie jugosłowiańskiej.
Obecnie prawo międzynarodowe zabrania użycia napalmu przeciwko cywilom, lecz nie zabrania stosowania go w celach wojskowych.
Największy nalot z użyciem bomb zapalającymi został przeprowadzony na Tokio. Nalot ten był jednym z wielu, które maiły rzucić na kolana Japończyków. Amerykański generał był gotowy na wydanie rozkazu, z powodu którego wśród japońskich cywilów straty sięgały rzędu stu tysięcy ofiar. Do nalotu wyznaczono trzysta trzydzieści cztery bombowce. Pogoda okazała się bardzo dobra, przez co samoloty nie miały problemów ażeby dotrzeć nad cel. Przeciwko tej dużej grupie wysłano tylko 40 przestarzałych myśliwców. Na miasto zrzucono tysiąc sześćset sześćdziesiąt siedem ton bomb zapalających( głównie były to M69). Płomienie ogarnęły niemal 41 kilometrów kwadratowych terenu, a rzeka Sumida zmieniła się w ,,rzekę pełną zwęglonych zwłok”. Oficjalny raport japoński mówił o osiemdziesięciu trzech tysiącach zabitych i czterdziestu tysięcy rannych oraz dwustu pięćdziesięciu tysiącach zniszczonych budynków. Amerykanie stracili 14 maszyn. Ofiary były większe niż przy ataku nuklearnym w Hiroszimie.

Domowa produkcja napalmu
Mimo tego że mogłoby się wydawać, że tak niebezpieczna substancja nie może być wyprodukowana w domu, nie ma prawa zakazującego jej produkcji w warunkach domowych. Warto nadmienić, że napalm bez miotacza czy bomby jest prawie bezużyteczny.
Jest parę przepisów, które pozwalają na samodzielną produkcję napalmu. Pierwszy składa się z pięćdziesięciu procent nafty i pięćdziesięciu procent benzyny. Taki napalm był stosowany przez Niemców podczas drugiej wojny światowej.
Drugi polega na roztopieniu styropianu i wymieszaniu go z benzyną. Po tej czynności mieszanka powinna zgęstnieć.
Trzeci polega na wymieszaniu czternastu procent kurzego białka, osiemdziesiąt benzyny ekstrakcyjnej i jednego procenta sody oczyszczonej. Po dodaniu wszystkiego należy mieszać aż do zagęszczenia substancji.
Prawdziwego napalmu nie można wytworzyć w domu.
ŻADEN NAPALM NIE JEST BEZPIECZNY I DLATEGO NALEŻY PRZY NIM ZACHOWAĆ MAKSYMALNĄ OSTROŻNOŚĆ