Wiązanie atomowe

Wiązanie atomowe

Wiązanie atomowe niespolaryzowane jest inaczej nazywane wiązaniem kowalencyjnym niespolaryzowanym. W tym rodzaju wiązania atomy łączą się i tworzą wspólne pary elektronowe:

W ten sposób atomy osiągają oktet elektronowy (osiem elektronów na powłoce walencyjnej), ale wyjątkiem jest wodór, który dąży do uzyskania dubletu elektronowego, czyli dwóch elektronów na powłoce walencyjnej. Wiązanie kowalencyjne niepolaryzowane powstaje najczęściej między atomami tego samego pierwiastka, a różnica elektroujemności pomiędzy dwoma pierwiastkami musi mieścić się miedzy 0 a 0,4.

Wiązanie atomowe spolaryzowane występuje najczęściej między atomami różnych niemetali, a różnica elektroujemności musi wynosić 0,4-1,7. W tym wiązaniu pierwiastki także dążą do osiągnięcia oktetu elektronowego (wyjątkiem jest wodór, który dąży do dubletu elektronowego). W wiązaniach kowalencyjnych spolaryzowanych występuje polaryzacja, czyli przesuniecie wspólnej pary elektronów w stronę pierwiastka o wyższej elektroujemności:

Związki kowalencyjne spolaryzowane dobrze rozpuszczają się w wodzie, natomiast niespolaryzowane nie mają dobrej rozpuszczalności w wodzie. Wszystkie substancje, których atomy połączone są wiązaniami kowalencyjnymi, nie przewodzą prądu, wyjątkiem jest grafit. Występują one we wszystkich stanach skupienia i mają niską temperaturę wrzenia i topnienia.